U kunt kijken naar regels en voorschriften in andere rechtsgebieden.
Als algemene regel geldt de Duitse regelgeving voor elke dienstverlener die in Duitsland actief is. Dit betekent dat de regels, met name de vergunningplicht, niet alleen van toepassing zijn als de dienstverlener een statutaire zetel in Duitsland heeft, maar ook als hij zich actief richt op de grensoverschrijdende Duitse markt.1
De netto beschikbaarheid van relevante diensten via internet in Duitsland kan als voldoende worden beschouwd om te suggereren dat de dienstverlener zich actief op de Duitse markt richt. De regels zijn van toepassing als de respectieve serviceprovider ervan uitgaat dat de service door Duitse klanten zal worden gebruikt door gebruikers van verschillende nationaliteiten. Als een serviceprovider zijn website in het Duits onderhoudt, wordt dit beschouwd als een sterke indicatie van een actieve targeting van de Duitse markt.2
Als het echter gaat om het grensoverschrijdend aanbieden van gereguleerde diensten, kan het voorrecht om Duitse toezichthouders op de hoogte te stellen van bestaande vergunningen van de lidstaat van herkomst binnen de EER een uitzondering vormen op deze algemene regel, die op het eerste gezicht erg streng lijkt. Het Europese "paspoort" is ingevoerd voor veel gereguleerde diensten, zoals bepaalde soorten bankactiviteiten, beleggingsdiensten zoals gespecificeerd in bijlage 1 van MiFID II, betalingsdiensten en, meer recentelijk, via ECSPR, crowdfundingdiensten. Als een dienstverlener een vergunning heeft in zijn eigen EER-lidstaat, kan hij zijn bevoegde toezichthoudende autoriteit op de hoogte stellen van zijn voornemen om ook in Duitsland gereguleerde diensten aan te bieden. In het algemeen kan een dienstverlener in Duitsland zonder aparte vergunning een gereguleerd bedrijf starten, hetzij grensoverschrijdend, hetzij via een bijkantoor, zodra de bevoegde toezichthoudende autoriteit in de lidstaat van herkomst BaFin hiervan op de hoogte stelt, die vervolgens bevestigt dat de dienstverlener kan starten in Duitsland. In dit scenario is de toezichthouder in de lidstaat van herkomst over het algemeen verantwoordelijk voor het toezicht op de dienstverlener in Duitsland, behoudens enkele resterende bevoegdheden van de BaFin en de Duitse Federale Bank. Na het vertrek van het VK uit de EU (en het einde van de overgangsperiode op 31 december 2020), kunnen Britse fintech-bedrijven met een vergunning het EU-paspoort niet langer gebruiken om hun diensten aan te bieden in andere lidstaten (en vice versa). ) en moet over het algemeen een dochteronderneming in Duitsland of een andere EU-lidstaat oprichten om een vergunning te verkrijgen en te voldoen aan de EU-regelgeving, in principe zoals elke vestiging in een derde land met een vergunning.3
Een andere mogelijkheid voor fintech-bedrijven om toegang te krijgen tot de Duitse markt zonder dat daarvoor een vergunning nodig is, is om samen te werken met een erkende dienstverlener, meestal een bank. Deze bedrijven zijn "white label"-entiteiten waarbij de gereguleerde entiteit (shell bank) haar bedrijfslicentie daadwerkelijk aan een derde partij verleent. Hiertoe moet de derde zijn bedrijf ondergeschikt maken aan het management van de bank en instructies en zeggenschapsrechten geven aan de bank, die voor reguleringsdoeleinden verantwoordelijk is voor de gereguleerde diensten.2
Juridische ondersteuning voor FinTech- en Blockchain-projecten
Wij werken voor internationale kleine en middelgrote ondernemingen, start-ups en telecommunicatiebedrijven
Uitgebreide juridische dienstverlening voor bedrijven op het gebied van ondernemingsrecht, belastingrecht, cryptocurrency-wetgeving, investeringsactiviteiten
