U kunt kijken naar regels en voorschriften in andere rechtsgebieden.
De sector betalingsdiensten was een van de eerste in de Duitse financiële sector waarin fintech-bedrijven actief en zichtbaar werden. Dit is een van de redenen voor de versnippering van de markt voor betaaldiensten, die recentelijk is gaan consolideren. Aanzienlijke veranderingen op het gebied van fintech kwamen met de tweede Payment Services Directive (PSD II), die begin 2018 in de Duitse wet werd ingevoerd. Het herziene regime voor betalingsdiensten heeft nieuwe zakelijke kansen gecreëerd, met name voor dynamische fintech-bedrijven. De reden hiervoor was dat de herziene ZAG rekeninginformatiediensten en betaalinitiatiediensten als nieuwe betaaldiensten introduceerde. De aanbieders van deze diensten hebben juridische stappen ontvangen om toegang te krijgen tot betaalrekeningen tegen de banken die deze betaalrekeningen voor hun klanten aanhouden. Dit werd gezien als een keerpunt, aangezien traditionele banken niet langer kunnen voorkomen dat hun concurrenten toegang krijgen tot de rekeningen van instemmende klanten (open banking). De ervaring leert echter dat het leveren van de benodigde interfaces voor applicatieprogrammering een tijdrovend proces is. Bovendien bekritiseren sommige marktbewakers kredietverstrekkers omdat ze PSD II-regels gebruiken als een instrument om concurrentie van fintech-bedrijven te voorkomen (bijvoorbeeld omdat ze niet langer eerder gevestigde verbindingen aanbieden via het Duitse onafhankelijke internetbankierenprotocol (FinTS)).1
Extra zakelijke kansen gaan gepaard met een extra regeldruk. Voor het aanbieden van betaaldiensten is in het algemeen een vergunning vereist, tenzij er bepaalde uitzonderingen zijn. De reikwijdte van deze vergunningplicht strekt zich uit tot aanbieders van rekeninginformatie en betaalinitiatiediensten, ook als die dienstverleners nooit het geld van hun klanten in bezit nemen. Hierdoor zijn de wettelijke vereisten voor een vergunning voor het verlenen van betalingsinitiatie- of rekeninginformatiediensten minder streng dan voor een vergunning voor het verlenen van traditionele betalingsdiensten.1
De herziene ZAG heeft tot doel technologische innovatie en concurrentie op de betaalmarkt te bevorderen. Op grond van de relevante bepalingen (artikel 58a ZAG), die door sommige marktwaarnemers "Lex Apple Pay" worden genoemd, hebben betalingsdienstaanbieders en uitgevers van e-geld toegang gekregen tot bepaalde essentiële technische infrastructuur. "Systeemondernemingen" die door middel van technische infrastructuurdiensten het aanbieden van betalingsdiensten of het verrichten van elektronischgeldtransacties in Duitsland vergemakkelijken, zijn verplicht om op verzoek van de betalingsdienstaanbieder of de uitgever van elektronisch geld deze technische infrastructuurdiensten ter beschikking te stellen en om na overweging en zonder onnodige vertraging de nodige toegang te verlenen. De verplichting geldt niet als de betreffende technische infrastructuur wordt gebruikt door niet meer dan 10 betaaldienstverleners of uitgevers van elektronisch geld of als het bedrijf niet meer dan 2 miljoen geregistreerde gebruikers heeft. Het Bedrijf kan ook de toegang weigeren om objectieve redenen; bijvoorbeeld als de veiligheid en integriteit van technische infrastructuurdiensten in het gedrang komen. De recente wettelijke regels zijn niet gebaseerd op EU-wetgeving en worden verondersteld een reactie te zijn op de weigering van sommige systeemaanbieders om hun systemen open te stellen om de concurrentie op het gebied van mobiele betalingen te vergroten.2
Participatie als advocaat in investeringsvennootschappen, uitvoeren van M&A venture deals op het gebied van IT, ondersteuning van iGaming en bedrijfsmiddelen
Wij werken voor internationale kleine en middelgrote ondernemingen, start-ups en telecommunicatiebedrijven
Juridische ondersteuning voor FinTech- en Blockchain-projecten
