Możesz zapoznać się z zasadami i przepisami w innych jurysdykcjach.
Co do zasady, niemieckie przepisy obowiązują każdego usługodawcę działającego w Niemczech. Oznacza to, że przepisy, w szczególności wymóg licencjonowania, mają zastosowanie nie tylko w przypadku, gdy usługodawca ma siedzibę w Niemczech, ale także w przypadku aktywnego ukierunkowania na transgraniczny rynek niemiecki.1
Dostępność netto odpowiednich usług za pośrednictwem Internetu w Niemczech można uznać za wystarczającą, aby sugerować, że usługodawca aktywnie ukierunkowany jest na rynek niemiecki. Zasady mają zastosowanie, jeżeli dany usługodawca zakłada, że z usługi będą korzystać niemieccy klienci wśród użytkowników różnych narodowości. Jeśli usługodawca prowadzi swoją stronę internetową w języku niemieckim, jest to silny sygnał wskazujący na aktywne ukierunkowanie na rynek niemiecki.2
Jeśli jednak chodzi o transgraniczne świadczenie usług regulowanych, przywilej powiadamiania niemieckich regulatorów o istniejących koncesjach rodzimego państwa członkowskiego na terenie EOG może stanowić wyjątek od tej ogólnej zasady, która na pierwszy rzut oka może wydawać się bardzo rygorystyczna. Europejski „paszport” został wprowadzony dla wielu usług regulowanych, takich jak niektóre rodzaje działalności bankowej, usługi inwestycyjne określone w załączniku 1 do MiFID II, usługi płatnicze, a ostatnio, za pośrednictwem ECSPR, usługi finansowania społecznościowego. Jeżeli usługodawca posiada licencję w swoim rodzimym państwie członkowskim EOG, może powiadomić właściwy organ nadzorczy o zamiarze oferowania usług regulowanych również w Niemczech. Ogólnie rzecz biorąc, usługodawca może rozpocząć działalność regulowaną bez odrębnej licencji w Niemczech, albo na zasadzie transgranicznej, albo za pośrednictwem oddziału, gdy tylko właściwy organ nadzorczy w rodzimym państwie członkowskim poinformuje BaFin, który następnie potwierdzi, że usługodawca może rozpocząć działalność w Niemczech. W tym scenariuszu organ nadzorczy w rodzimym państwie członkowskim jest generalnie odpowiedzialny za nadzór nad usługodawcą w Niemczech, z zastrzeżeniem pewnych pozostałych uprawnień BaFin i Niemieckiego Banku Federalnego. Po wyjściu Wielkiej Brytanii z UE (i zakończeniu okresu przejściowego 31 grudnia 2020 r.) licencjonowane brytyjskie firmy fintech nie mogą już używać paszportu UE do oferowania swoich usług w innych państwach członkowskich (i vice versa). ) i co do zasady musi założyć spółkę zależną w Niemczech lub innym państwie członkowskim UE w celu uzyskania licencji i przestrzegania przepisów UE, podobnie jak każda licencjonowana placówka w państwie trzecim.3
Inną szansą dla fintechów na uzyskanie dostępu do niemieckiego rynku bez konieczności posiadania licencji jest współpraca z licencjonowanym dostawcą usług, zazwyczaj bankiem. Te firmy są podmiotami „białej etykiety”, w przypadku których podmiot regulowany (bank pozorny) faktycznie udziela licencji na prowadzenie działalności stronie trzeciej. W tym celu strona trzecia musi podporządkować swoją działalność kierownictwu banku, udzielając instrukcji i uprawnień kontrolnych bankowi, który, do celów regulacyjnych, odpowiada za regulowane usługi.2
Udział jako prawnik w funduszach inwestycyjnych venture, przeprowadzanie transakcji typu M&A venture w obszarze IT, wsparcie dla iGamingu oraz aktywów biznesowych
Kompleksowa obsługa prawna przedsiębiorców w zakresie prawa spółek, prawa podatkowego, prawa kryptowalutowego, działalności inwestycyjnej
Pracujemy dla międzynarodowych małych i średnich przedsiębiorstw, start-upów i firm telekomunikacyjnych
