Możesz zapoznać się z zasadami i przepisami w innych jurysdykcjach.
Sektor usług płatniczych był jednym z pierwszych w niemieckiej branży finansowej, w którym fintechy stały się aktywne i widoczne. To jedna z przyczyn rozdrobnienia rynku usług płatniczych, który w ostatnim czasie zaczął się konsolidować. Istotne zmiany w zakresie fintechów przyniosła druga dyrektywa o usługach płatniczych (PSD II), która została wprowadzona do niemieckiego prawa na początku 2018 roku. Zmieniony system usług płatniczych otworzył nowe możliwości biznesowe, zwłaszcza dla dynamicznych firm fintech. Powodem tego było wprowadzenie w zmienionym ZAG usług informacji o rachunku i usług inicjowania płatności jako nowych usług płatniczych. Dostawcy tych usług otrzymali kroki prawne w celu uzyskania dostępu do rachunków płatniczych przeciwko bankom, które prowadzą te rachunki płatnicze dla swoich klientów. Uznano to za przełom, ponieważ tradycyjne banki nie mogą już uniemożliwiać swoim konkurentom dostępu do kont klientów wyrażających zgodę (otwarta bankowość). Doświadczenie pokazuje jednak, że zapewnienie niezbędnych interfejsów programowania aplikacji jest procesem czasochłonnym. Ponadto niektórzy obserwatorzy rynku krytykują pożyczkodawców za stosowanie zasad PSD II jako narzędzia do zapobiegania konkurencji ze strony firm fintech (na przykład za zaprzestanie oferowania wcześniej ustanowionych połączeń za pośrednictwem niemieckiego protokołu niezależnej bankowości internetowej (FinTS)).1
Dodatkowe możliwości biznesowe wiążą się z dodatkowym obciążeniem regulacyjnym. Świadczenie usług płatniczych zazwyczaj wymaga licencji, chyba że mają zastosowanie pewne wyjątki. Zakres tego wymogu licencji rozciąga się na dostawców informacji o rachunku i usług inicjowania płatności, nawet jeśli ci dostawcy usług nigdy nie wejdą w posiadanie środków swoich klientów. W rezultacie wymogi regulacyjne dotyczące licencji na świadczenie usług inicjowania płatności lub informacji o rachunku są mniej rygorystyczne niż w przypadku licencji na świadczenie tradycyjnych usług płatniczych.1
Zmieniony ZAG ma na celu promowanie innowacji technologicznych i konkurencji na rynku płatności. Zgodnie z odpowiednimi przepisami (sekcja 58a ZAG), które niektórzy obserwatorzy rynku nazywali „Lex Apple Pay”, dostawcy usług płatniczych i emitenci pieniądza elektronicznego uzyskali prawo dostępu do określonej kluczowej infrastruktury technicznej. „Spółki systemowe”, które poprzez usługi infrastruktury technicznej ułatwiają świadczenie usług płatniczych lub prowadzenie działalności w zakresie pieniądza elektronicznego w Niemczech są zobowiązane, na żądanie dostawcy usług płatniczych lub emitenta pieniądza elektronicznego, do udostępnienia tych usług infrastruktury technicznej oraz zapewnić niezbędny dostęp po rozpatrzeniu i bez zbędnej zwłoki. Obowiązek nie ma zastosowania, jeżeli z odpowiedniej infrastruktury technicznej korzysta nie więcej niż 10 dostawców usług płatniczych lub emitentów pieniądza elektronicznego lub jeżeli spółka ma nie więcej niż 2 mln zarejestrowanych użytkowników. Spółka może również odmówić dostępu z przyczyn obiektywnych; na przykład w przypadku naruszenia bezpieczeństwa i integralności usług infrastruktury technicznej. Najnowsze przepisy prawne nie są oparte na prawodawstwie UE i uważa się, że są reakcją na odmowę niektórych dostawców systemów otwarcia swoich systemów w celu zwiększenia konkurencji w płatnościach mobilnych.2
Udział jako prawnik w funduszach inwestycyjnych venture, przeprowadzanie transakcji typu M&A venture w obszarze IT, wsparcie dla iGamingu oraz aktywów biznesowych
Pracujemy dla międzynarodowych małych i średnich przedsiębiorstw, start-upów i firm telekomunikacyjnych
Obsługa prawna projektów FinTech i Blockchain
